Titel: Vrouw onder vuur
Uit het Arabisch vertaald door: Hassnae Bouazza
Thema's: oorlog en geweld
Een recensie van dit boek vind je hier.
Uit de categorie vertaalde literatuur heb ik het boek vrouw onder vuur gelezen. Ik ben begonnen aan het boek De toch van de olifant, dit boek vond ik echter niet leuk. Met geluk kregen wij diezelfde week dit boek thuisgestuurd van de Novib. Toen ik de achterkant had gelezen was ik meteen al geboeid door het verhaal. Ik heb het boek gelezen en bedacht me daarna dat het een goed boek zou zijn als "vertaalde literatuur" in plaats van het boek De toch naar de olifant.
De Syrische Samar Yezbek is ooggetuige van al geweld in haar land. In plaats van te vluchten voor het brute geweld, zoekt zij het op. Haar roep naar vrijheid en democratie is enorm. Iedereen verklaart haar voor gek, maar Samar is vastbesloten. Als journalist vindt ze het haar taak om feiten en waargebeurde verhalen op te sporen, om zo een realistisch beeld van de opstand in Syrië weer te kunnen geven. Ze interviewt onder andere gevangenen, schrijft ooggetuigenverklaringen op en ze beschrijft wat ze waarneemt wanneer zij zich mengt in de opstanden. Internationale media hebben nog altijd nauwelijks toegang tot Syrië. Ook is de berichtgeving vooral door Westerse journalisten weergegeven, deze berichtgeving en verhalen hebben dan ook een Westerse kijk op alle gebeurtenissen. Er zijn nog amper verhalen van inheemse bewoners naar buiten gekomen. Dit komt natuurlijk vooral door de strenge dictatuur. Het is moeilijk om je eigen mening te kunnen uiten. Ook achter de informatie zelf komen is geen makkelijke taak. Zoals in het boek al duidelijk wordt, speelt Samar met haar eigen leven en eigenlijk ook met het leven van haar dochtertje. Het is erg gevaarlijk wat Samar Yezbek allemaal uitspookt. Ze zoekt zo veel mogelijk geweld op en komt op plaatsen waar ze eigenlijk niet hoort te zijn. Dit allemaal om meer informatie te krijgen over wat zich allemaal afspeelt in Damascus en omgeving. Haar boek is ook een manier om te verwerken wat ze voor verschrikkelijks heeft meegemaakt daar. Ze gebruikt dan ook veel, maar niet altijd begrijpelijke, metaforen om zich zo goed mogelijk te kunnen verwoorden.
Het boek vrouw onder vuur is dan ook een dagboek verslag van de het begin van de opstand. Vrouw onder vuur heeft een verteltijd van 5 maanden (van maart 2011 tot en met augustus 2011). Zij observeerde niet alleen de opstand, maar nam ook deel aan de opstand. Met vele burgers ging ze de staat op om een einde te maken aan veertig jaar dictatuur.
Zelfs is Samar meerdere malen opgepakt tijdens demonstraties en mishandeld. Het regime heeft haar al snel in de gaten, hierdoor verliest ze nog meer vrijheid.
Het geweld en het gevaar is niet het enige obstakel in haar zoektocht naar feiten en waargebeurde verhalen, ook emotioneel krijgt ze een grote schok. Ze wordt namelijk verstoten door haar familie na een lastercampagne tegen haar. Het lijkt alsof iedereen zich tegen haar keert. Constant moet ze oplettend zijn, niemand is in zulke tijden te vertrouwen. Ze is bang om verraden te worden. Uiteindelijk besluit ze om samen met haar tienerdochter vluchten en verlaten ze het land. Dit doet ze nadat ze er achter is gekomen dat het regime haar niet wil doden, maar gek wilt maken. Bovendien wordt ze overspoelt door dreigbrieven en dreigmailtjes, van bijvoorbeeld mannen die vinden dat zij geen goede moslimvrouw is of van voorstanders van Assad en zijn regime. Haar waardigheid wordt aangetast en ze snakt naar rust en slaap. Har besluit heeft haar wel de Oxfam Novib award opgeleverd. Deze award is voor schrijvers / journalisten die vanwege hun werk vervolgd worden.
Het boek speelt zich vooral af in de grote stad Damascus. Met gevaar voor eigen leven zet zij zich in in de strijd tegen de dictatuur en ontfermt ze zich over anderen. Met haar persoonlijke verhaal weergeeft ze niet alleen de menselijke, maar ook de onmenselijke kant van de gebeurtenissen en het geweld in Syrië.
De sjitisch islamistische president Assad onderdrukt het volk in Syrië. Driekwart van de bevolking is echter soennitisch islamitisch. Bovendien is het overgrote deel van de bevolking erg arm. Dit deel van de bevolking vindt dat er te grote welvaartsverschillen zijn in Syrië en is van mening dat Assad daar iets aan moet doen. Niet alleen de regering, maar ook de rebellen hechten weinig waarde aan het welzijn van de burgers. Doordat de rebellen een guerrilla strijd, zijn ook veel burgers de dupe hiervan. Dit zorgt er dan ook voor dat lang niet alle burgers achter de rebellen staan, ook al zeggen de rebellen dat ze zich inzetten voor de vrijheid van de burgers. De rebellen willen Assad afzetten en zelf de macht op zich nemen. Of dit een goed plan is valt te betwijfelen, de rebellen zijn namelijke ook geen heilige boontjes. Doordat de rebellen in hun strijd voor de vrijheid veel geweld gebruiken, doet de regering dit ook.
