Verlies en rouw. Verder gaan in het leven.

 Schrijver:  Peter Delpeut
 Titel: Kruisverhoor
 Thema's: verlies, rouw, misdaad

Hou jij van politieseries, het oplossen van moorden en psychologie? Dan is deze roman iets voor jou! 
Persoonlijk houd ik erg van lezen, maar dan wel van boeken met spanning zodat je door wilt lezen. Dit boek is dan wel geen thriller, maar wel een psychologische roman in de vorm van een politieroman. 

In het boek Kruisverhoor roept Peter Delpeut de intense spanning op van een politieagent die zich heeft afgesloten van zijn verleden. Dit verleden wordt beheerst door zijn overheersende moeder en een verdwenen geliefde.

Twee recensies over dit boek: Recensie 1 en Recensie 

De hoofdpersoon in Kruisverhoor is rechercheur Martin Jansen. Hij raakt betrokken bij een zaak van een gevonden babylijkje, omdat hij zijn drankverslaafde collega Esther probeert te helpen. Op het zelfde moment ligt zijn demente moeder op sterven en heeft hij veel verdriet om zijn jaren geleden vermiste vriendin Kirstin die nooit is teruggevonden. De andere karakters doen er minder toe, zijn zijn slechts bijfiguren. 

Martin Jansen is rechercheur en gespecialiseerd in het laten praten van verdachten. Dat is ook de reden dat hij bij de zaak van het gevonden babylijkje gevraagd wordt, een verdachte tiener die onlangs een bevalling heeft gehad moet gaan praten. Hier heeft hij een speciaal trucje voor, dat hij tegen niemand vertelt. 

"Hij herhaalde zijn route, cirkelde om haar heen. Steeds als hij het meisje passeerde, zochten haar ogen nu de zijne, en keer op keer ontweek hij haar blik. Ze kon naar hem kijken, zo liet hij haar weten, zonder zijn oogopslag te hoeven trotseren. Hij ontnam haar de noodzaak zich te verbergen, haar ogen naar binnen te keren. Het was een truc die hij jaren geleden in een televisiefilm over het temmen van wilde paarden het gezien. Je moest het paard leren dat je geen roofdier was, had de cowboy verteld. Dat er geen gevaar van je uitging. Martin Jansen had niemand over zijn truc verteld. Zijn reputatie om zelfs de meest onwillige arrestant aan het praten te krijgen was legendarisch binnen het korps, dat wijst hij, Esther had niet voor niets hem gebeld."

Tijdens een vakantie in Sicilië is zijn vriendin Kirstin verdwenen. Hier worstelt hij nog steeds mee. Hij heeft dus een innerlijke worsteling met het verwerken van de verdwijning van zijn vriendin Kirsten. Hij woont dan ook in zijn eentje en heeft na Kirstin geen andere vrouwelijke aandacht gekregen. Behalve van zijn zieke moeder, die op het sterfbed ligt. Voordat zijn moeder ziek was, beheerste zij zijn leven. Hij zij haar dood eigenlijk als een soort bevrijding. Hij heeft zichzelf soms niet goed in beheersing, helemaal wanneer het om zijn moeder gaat doet hij soms domme dingen. 

"Het was niet zijn wil, maar de trilling van zijn hand die het kussen deed kantelen. Als een zinkend schip dat zich nog één keer verheft, stond het kort recht overeind en maakte toen een zachte landen op het gezicht van zijn moeder. Hij haalde het niet weg, drukte het kussen op haar mond."

Martin ziet zichzelf als een held op sokken, maar is eigenlijk veel heldhaftiger dan dat hij zelf beseft. 

"Martin Jansen bedacht zich geen moment. Hij rende over de berm, sprong op een ijsschots, begreep dat hij sneller moest zijn dan het ijs kon breken, richtte zijn blik op de witte lap waarin de baby was gewikkeld, ploeterde voort, steeds dieper in het water zinkend, en wist met een laatste krachtinspanning, de witte lap met baby te grijpen"

Ook is Martin erg gesloten. Hij heeft geen echte vriendin en woont allen. Zoals ik hier boven al zij heeft hij geen vrouwelijke aandacht en is hij een beetje eenzaam.

"Esther was verbaasd dat zijn huis zo erg ingericht was op één persoon. Van alles was er naar één. Toen Martin Jansen introk in dit appartement was hij naar de Ikea gereden en daar zijn aankomen gedaan. Ook de vrouw bij de kassa had hem verbaasd aangekeken toen hij met één mes', één vork, één lepel, één bord en zelfs maar één kopje bij de kassa aankwam. Ze maakte er een grapje over, maar daar kon hij niet om lachen."

 

Esther is een jongere collega van Martin. Haar relatie is net stuk gelopen en op kerstavond is ze door haar vriend het huis uitgezet. Ze zet het tijdens werktijd op een zuipen. Ook op andere momenten in het boek vertoont ze onverantwoordelijk gedrag. 

"Esther haar stem struikelde over de vier eenvoudige woorden. Ze had haar tong niet in bedwang. Ze had gedronken. Hij hoorde geluiden die hij liever niet wilde horen als een collega dronken was, het geruis van een portofoon, de pieptoontjes van een mobiel netwerk. Esther zat dronken in een dienstwagen."

Haar onverantwoordelijke gedrag was mede veroorzaakt door haar koppigheid. 

"Ze matte zich onverantwoord af. Ze bezag het vermogen om de laatste druppel energie uit haar lijf op te eisen. Haar geest wilde meer dan zij haar lichaam kon bijvoeden. Koppigheid was haar ergste vijand. "

Esther heeft dan wel niet zo'n gave als Martin (verdachten laten praten), maar ondanks haar onverantwoordelijke gedrag helpen haar hersenen haar overal doorheen. Ze is goed in het denken van complotten en vooral in logisch nadenken. Tijdens de zoektocht van de vermoorde baby vinden ze een meisje zonder baby, maar het is duidelijk te zien dat zij een zwangerschap heeft gehad. Esther komt erachter dat dit niet de moeder is van de baby, doordat ze een vakkundig instrument heeft gevonden dat gebruikt is tijdens de bevalling. De vagina van de jonge vrouw is erg uitgescheurd en niet professioneel dichtgemaakt of juist een beetje opengeknipt (om verdere inscheuring te voorkomen). Hierdoor weet ze dat het instrument en dus de dode baby, niet van de jonge vrouw is die op mysterieuze wijze geen baby heeft maar wel zwangerschapsverschijnselen.

Een ander gedragskenmerk van Esther is vooruitdenken. Ze is heel geraffineerd in op een subtiele manier dingen te weten komen. Ze weet van de verdwenen vriendin van Martin af en ziet ook overeenkomsten tussen de jonge vrouw zonder baby en de verdwenen vriendin van Martin. Esther wil weten wat er met de vriendin van Martin is gebeurd en denkt dit uit hem te krijgen door hem in contact te brengen met haar zaak en dus de jonge vrouw. Uiteindelijk heeft dit er ook toe geleidt dat ze achter de waarheid van Martins vriendin is gekregen.

De relatie tussen Martin en Esther Martin redt Esther wanneer zij onder werktijd dronken is, maar hierdoor werkt hij zichzelf in de nesten. Dit zorgt tussen een gespannen sfeer tussen hen. Bovendien heeft Esther (omdat ze dronken was en geen huis meer had) bij Martin geslapen met zijn goedkeuring, maar eigenlijk vond hij dit helemaal niet fijn, want zij heeft nu op de plek gelegen van zijn vermiste vriendin, terwijl hij hier nog niet klaar voor was. Voor de rest hebben zij een normale collega-relatie. Wel verschillen zij erg qua innerlijk en dit zorgt er soms voor dat zij botsen tijdens het werk. Toch vullen ze elkaar ook goed aan tijdens het werk. Esther is namelijk heel impulsief en Martin juist erg afwachtend, samen komen ze tot een goede middenweg.  

"Hij vervloekte Esther. Als de boer zou praten, zag het er slecht voor haar uit. Maar het was zijn hand geweest die de portofoon in de dienstwagen had uitgeschakeld. "

"Hij kon twee dingen doen: ingrijpen of afwachten. Greep hij in, dan zou de reus zo goed als zeker stilvallen. Wachtte hij af, wie weer welke deuren er dan nog opengingen? Hij was Esther niet, hij pakte de zaken anders aan. Bij de afrekening zouden ze wel zien wie er gelijk had."

Ik vind het jammer dat de personages zo vlak zijn. Je komt weinig te weten over hun uiterlijk en hun gedachtes. Dit zorgt ervoor dat je tijdens het lezen minder het verhaal in wordt gezogen, omdat je minder goed mee kunt leven met de hoofdpersonen. Het voelt niet alsof je door hun ogen kijkt, maar alsof je van ver buitenaf meekijkt met wat er gebeurt. Je krijgt hierdoor als lezer ook minder begrip voor de hoofdpersonen en je kunt jezelf minder goed identificeren met de hoofdpersonen. Dit is belangrijk bij een politieroman, omdat je door je te identificeren de gebeurtenissen veel spannender ervaart.